امام علی (ع) می فرماید
۞ هر کس از خود بدگویی و انتقاد کند٬خود را اصلاح کرده و هر کس خودستایی نماید٬ پس به تحقیق خویش را تباه نموده است. ۞
Friday, 26 April , 2024
امروز : جمعه, ۷ اردیبهشت , ۱۴۰۳ - 18 شوال 1445
شناسه خبر : 12050
  پرینتخانه » آخرین اخبار, بین الملل, سینمایی, ویژه تاریخ انتشار : ۰۴ آبان ۱۳۹۹ - ۱۵:۴۲ |

واکنش شهرام مکری به دریافت جایزه از جشنواره شیکاگو آمریکا

شهرام مکری، کارگردان «جنایت بی‌دقت»، دریافت جایزه از جشنواره شیکاگو را، نتیجه کار گروهی همه عوامل این فیلم دانست. به گزارش خط سوم هنر، پس از اهدای جایزه هوگوی نقره‌ای جشنواره فیلم شیکاگو به فیلم «جنایت بی‌دقت»، شهرام مکری، کارگردان این فیلم، متنی را در اینستاگرامش منتشر کرد. او نوشت: «بر خلاف این شعار که می‌گویند […]

واکنش شهرام مکری به دریافت جایزه از جشنواره شیکاگو آمریکا

شهرام مکری، کارگردان «جنایت بی‌دقت»، دریافت جایزه از جشنواره شیکاگو را، نتیجه کار گروهی همه عوامل این فیلم دانست.

به گزارش خط سوم هنر، پس از اهدای جایزه هوگوی نقره‌ای جشنواره فیلم شیکاگو به فیلم «جنایت بی‌دقت»، شهرام مکری، کارگردان این فیلم، متنی را در اینستاگرامش منتشر کرد.

او نوشت: «بر خلاف این شعار که می‌گویند «هرکس خودش بهتر می‌داند»، یک واقعیت وجود دارد؛ این‌که هیچکس آنقدرها هم نمی‌داند. وضعیت سینمای امروز بدون اندیشه گروهی پیش نمی‌رود. هرچند که گویا کارگردان‌ها تصورشان غیر از این است. هر کارگردانی مطمئن است همان اوست که پروژه را شروع کرده؛ پیش برده و تمام کرده. اما واقعیت این است که احتمالا او حتی نمی‌داند دوربین فیلمبرداری چطور سرهم می‌شود. کارگردان پذیرفته که تخصص او چیز دیگری جز سرهم کردن دوربین است اما در پذیرش میزان سهمش در یک فیلم؛ همین اندازه منطقی نیست. چون او می‌خواهد یادآور دورانی در گذشته باشد که به واسطه وسعت کمتراطلاعات می‌شد پذیرفت؛ کارگردان بهتر می‌داند. قدرت این تفکر که – هرکس خودش بهتر می‌داند – آنقدر زیاد است که همه محیط اطراف را مثل یک هیولا می‌بلعد. حتی واقعیت؛ و واقعیت این است که فیلم «جنایت بی‌دقت» در جشنواره شیکاگو جایزه برده اما حضورش آنجا به واسطه یک کار گروهی بوده که همه درآن نقش داشته‌اند و کارگردان هم در بخشی از آن سهیم است. واقعیت دیگر این است که شیکاگویی‌ها، سینمای ایران را با عزت‌الله انتظامیجعفر پناهیاصغر فرهادی- محسن مخملباف- محمد رسول‌اف و وحید جلیلوند، پیش از «جنایت بی‌دقت» می‌شناختند. ده‌ها واقعیت دیگر وجود دارد که خودشان به ده‌ها واقعیت دیگر پیوند خورده‌اند. تاریخ سینمای ایران یک واقعیت بزرگ و درهم تنیده است که برای بلعیدنش در فردیت‌مان باید مثل یک هیولای غول‌آسا شد و همین، هیبت‌مان را ترسناک و زشت می‌کند. باید کمی هم به این شبکه درهم تنیده نگاه کرد و دست از بلعیدنش برداشت.»

به اشتراک بگذارید
تعداد دیدگاه : 0
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.