پیمان فلاحی فیلمساز و پژوهشگر سینما که برای ترجمه دو مقاله در دومین همایش مطالعات فیلم کوتاه تهران منتخب شد، معتقد است خلأ پژوهش در فیلم کوتاه ناشی از اهمیت ندادن فیلمسازان به مباحث نظری و نگاشته نشدن مقاله‌ها و تحقیقات کاربردی توسط پژوهشگران است. 

پیمان فلاحی با اشاره به اهمیت و جایگاه پژوهش در حوزه فیلم کوتاه، اظهار داشت: نه به دلیل این که تحقیق و پژوهش برایم فعالیت جالبی است، بلکه به اهمیت آن به ویژه در فیلم کوتاه اعتقاد دارم. فیلم‌هایی که حرفی برای گفتن دارند، بر مبنای پژوهش و زمان صرف کردن بر موضوع و محتوایشان بنیان گذاشته می‌شوند.

وی درباره محوریت «فیلم تجربی» در دوره سوم همایش مطالعات فیلم کوتاه تهران، گفت: در حوزه سینمای تجربی پژوهش‌های کمی انجام شده و تنها چند کتاب و مقالات کم و موجزی در این باره وجود دارد. با توجه به این که فیلم تجربی به خودی خود نیز در سطح جهانی تعریف دقیق و مشخصی ندارد این خلا و نیاز به پژوهش ضروری‌تر است. اگرچه به هر حال در کشورهای اروپایی مساله درباره فیلم تجربی روشن‌تر است، منابع فارسی زیادی در اختیار نداریم. بنابراین کسانی که می‌خواهند فیلم تجربی بسازند از اساس باید بدانند که فیلم تجربی چه هست و چه نیست.

این فیلمساز ادامه داد: آیا هر تجربه کردن در سینما به معنای فیلم تجربی ساختن است؟ این‌ها سوالاتی است که هر فیلمساز علاقه‌مندی به این حوزه از خود در ابتدای راه می‌پرسد. به نظرم نیازسنجی خوبی نسبت به انتخاب موضوع در سومین دوره همایش مطالعات فیلم کوتاه تهران صورت گرفته است.

فلاحی درباره شیوه استفاده از خروجی و نتایج علمی و نظری همایش در چرخه تولید فیلم کوتاه بیان کرد: متاسفانه شکاف عمیقی که بین حوزه نظری و تولید در سینمای بلند وجود دارد، در فیلم کوتاه نیز هست و خروجی تحقیقات و پژوهش‌ها آنطور که باید به حوزه تولید راه نمی‌یابد. به نظرم این ضعف دو علت دارد. نخست این که آثار پژوهشی و کتب و مقالات علمی با این نگاه نوشته نمی‌شوند که به نوعی در جریان تولید استفاده شوند و کاربردی باشند. این مساله به پژوهشگران برمی‌گردد که باید در ابتدای راه خود به بستر استفاده فیلمسازان از این تحقیقات هم توجه کنند. از سوی دیگر فیلمسازان این تحقیقات را مورد نیاز خود نمی‌دانند و فکر می‌کنند فیلمسازی امر مبرهنی است. 

این پژوهشگر تصریح کرد: این شکاف باید در جایی پر شود و به نظرم انجمن سینمای جوانان ایران به درستی بر خلا تحقیق در وهله اول در سینمای کوتاه و در مرحله بعد در سینمای تجربی دست گذاشته است. ضمن این که باید در نظر داشته باشیم فیلم کوتاه به مراتب جایگاه و دست پرتری در پژوهش نسبت به سینمای بلند دارد و این را از درخشش‌ها و موفقیت‌هایشان می‌توان شاهد بود. 

وی با ابراز امیدواری نسبت به برگزاری مستمر همایش مطالعات فیلم کوتاه تهران بیان کرد: نباید عجله کرد و دنبال نتایج کوتاه مدت بود. این همایش در سال‌های بعد قطعا تاثیرات خود را بیش از قبل آشکار خواهد کرد و امیدوارم انجمن سینمای جوانان ایران به عنوان متولی برگزاری بر استمرار این رویداد تاکید کند. 

فلاحی درباره علت حضورش در دوره سوم همایش مطالعات فیلم کوتاه تهران، گفت: با دو مقاله طراحی داستان در فیلم کوتاه نوشته ریچارد راسکین و فیلم‌هایی که ما را برمی‌انگیزند؛ لحظات تاثیر روایی در یک فیلم کوتاه انیمیشن نوشته مونیکا ساکفال در دومین همایش مطالعات فیلم کوتاه تهران شرکت کردم و هر دو مقاله منتخب شدند. به دلیل این که خودم فیلمساز هستم و در دفتر انجمن سینمای جوانان ایران در کرمانشاه نیز تدریس می‌کنم، در جریان اخبار این نهاد هستم و از طریق سایت انجمن سینمای جوانان ایران در جریان برگزاری همایش قرار گرفتم.  

به گزارش ایرنا، پیمان فلاحی از سال ۹۲ وارد عرصه فیلمسازی شده و تاکنون ۱۰ کتاب سینمایی از جمله نوشتن فیلم کوتاه نوشته کن دانسیگر و پاتریسیا کوپر، فرمت فیلمنامه نویسی نوشته جیم سیریل، فیلم‌ها چگونه ساخته می شوند؟ اثر کریشناکوماراس. ار منون و… را ترجمه کرده است. 

سومین همایش مطالعات فیلم کوتاه تهران به دبیری سعید پوراسماعیلی و دبیری علمی احمد الستی ۲۴ آذر ماه ۱۴۰۰ در بخش‌های مقالات پژوهشی، جستارهای آزاد و ترجمه با محوریت «سینمای تجربی» برگزار می‌شود. آخرین مهلت ارسال چکیده مقالات به این رویداد ۱۰ شهریور ۱۴۰۰ است.